خمیر جراحی (کوپک)

در جراحی پریودنتال، محل جراحی معمولاً با خمیر (پانسمان) جراحی پوشانده می‌شود. تاریخچه پانسمان به سال 1923 بازمی‌گردد که Ward ، “Wondrpack” را باهدف محافظت از محل جراحی، اسپلینت بافت نرم و دندان‌های متحرک، بی‌حرکتی محل جراحی، جلوگیری از حساسیت بیش از حد دندان و افزایش راحتی بیمار معرفی کرد. در سال‌های بعد پک‌های پریودنتال با نام‌های تجاری مختلف با ترکیبات مختلف تولید شد. ویژگی‌های آنها به طور گسترده موردمطالعه قرار گرفت و دستخوش تغییرات متعددی شد. به‌عنوان‌مثال، ترکیبات حاوی اوژنول به دلیل واکنش‌های آلرژیک متوقف شد و برخی از عوامل دیگر در ترکیب پک‌های پریودنتال گنجانده شدند. مدت‌ها اعتقاد بر این بود که پوشاندن محل جراحی با پانسمان پریودنتال از عفونت‌های میکروبی با کاهش تجمع پلاک جلوگیری می‌کند. بااین‌حال، عدم استفاده از پانسمان ترجیح برخی از پزشکان است. مطالعاتی وجود دارد که اثرات مثبت پانسمان پریودنتال بر بهبود زخم را مورد تردید قرار داده است. درحالی‌که برخی دیگر در مورد اثرات منفی آن بر بهبود محل جراحی بحث کرده‌اند. پانسمان جراحی امکان بهبود بی‌وقفه را فراهم می‌کند و همچنین به محافظت از ناحیه جراحی و جلوگیری از آسیب زخم و عفونت کمک می‌کند.

پانسمان جراحی پس از اعمال جراحی پریودنتال نیز استفاده می‌شود. این پانسمان‌ها در اطراف سرویکال دندان‌ها و بافت مجاور برای پوشاندن و محافظت از زخم جراحی پس از جراحی پریودنتال اعمال می‌شود. آنها به‌عنوان بانداژ روی محل جراحی باهدف نگه‌داشتن فلپ در جای خود اعمال می‌شوند. محافظت از بافت تازه‌تشکیل‌شده؛ به‌حداقل‌رساندن درد، عفونت و خونریزی پس از عمل؛ محافظت از محل جراحی در برابر ضربه در هنگام خوردن و آشامیدن و در نهایت حمایت از دندان‌های متحرک در طول فرایند بهبودی از دیگر فواید استفاده آنها می باشد. یک پانسمان پریودنتال اغلب برای پوشاندن محل‌های جراحی از یک تا دوهفته برای راحتی بیمار استفاده می‌شود.